Verkiezings debat in Place2Bieb 14 maart

15 maart 2018

Na het verkiezingsdebat van 14 maart 2018 in Place2Bieb in Kudelstaart mag duidelijk zijn dat er in welk nieuw college-akkoord hoe dan ook iets moet staan over een plek voor jongeren in Kudelstaart. Verschillende Kudelstaartse jongeren wilden van de dame en heren politici weten wat de toekomst van hun Place2Bieb wordt als er op de huidige locatie een gezondheidscentrum met wat huizen komt. Keiharde toezeggingen waren er natuurlijk niet, maar duidelijk werd wel dat ook de politiek Kudelstaart geen Kudelstaart meer vindt zonder een plek voor jongeren.
Het was ook verdienste van deze jongeren zelf. Zij ontvingen de circa 120 belangstellenden zeer gastvrij. De jas werd aangenomen, ze serveerden een hapje en een alcoholvrijdrankje en van de zeven vragenstellers die een kans kregen van het presentatie duo Maarsen en Bartels waren vier jongeren. Een van die vragen werd gesteld door een zoon van Syrische vluchtelingen. Hij wilde weten wanneer en of de gemeente het kapotte doel van het trapveldje komt repareren en of er nog trapveldjes bijkomen in de gemeente. Applaus en positieve reacties van de politieke kant werden zijn deel.
Place2Bieb-believers


In net zulk vloeiend Nederlands was het de beurt aan een dochter van Iranese vluchtelingen. Doodstil werd het in de zaal tijdens haar zeer persoonlijke relaas over haar familie en de moeilijkheden om te integreren in de Nederlandse samenleving. Het mooie was dat deze twee jonge sprekers ook een pleidooi hielden voor het behoud van de Place2Bieb voor jongeren. Ze kregen daarbij ondersteuning van andere ‘Place2Bieb-believers’ die de politiek het vuur aan de schenen legden. De Place2Bieb blijkt zo een plek waar vrienden worden gemaakt en waar politiek Aalsmeer niet omheen kan. “Het is een mooi gebouw, zonder asbest deze keer en er is nu al weinig ruimte, dus waar zou zo’n plek dan moeten komen,” vroeg één van hen zich hardop af.


Kinderburgemeester een omwenteling?
De participatie van jongeren was sowieso onderdeel van de discussie. Op de stelling dat de gemeentepolitiek oninteressant is voor jongeren werden veel woorden gebruikt om te maskeren dat de politiek eigenlijk ook niet zo goed weet ‘hoe dan wel’. Volgens sommige partijen zou een jeugd- en jongerenraad weer van stal halen, de oplossing zijn. Verder veel obligate opmerkingen als ‘zonder jongeren geen toekomst’ of ‘het gaat wel over belangrijke beslissingen voor jongeren’ en ‘jongeren verdienen een plek en een gesprek’. Praktische voorstellen kun je dit toch niet noemen. De CDA-lijsttrekker noemde de kinderburgemeester nog wel als voorbeeld van succesvol beleid van het afgelopen college, maar of dat werkelijk de omwenteling is om jongeren te betrekken bij de inhoud van beleid is nog maar zeer de vraag.
Gekissebis over spreektijd
En dat was gelijk ook een beetje het manco van de avond. De setting was veel beter dan in Bloemenlust. Minder afstandelijk, soms ging het echt ergens over en er werd gelachen én geapplaudisseerd. Er was ook het gebruikelijke gekissebis over de spreektijd en wie er nu eigenlijk aan de beurt was. Twee gespreksleiders bleek daarbij een hele verbetering. Want leidt die Aalsmeerse politieke carrousel maar eens in goede banen in je eentje. En toch werd het soms ronduit rommelig als de dame en heren politici naar de kant van een stelling moesten lopen waar ze voor of tegen waren. Het kwam de inhoud niet ten goede.

Diepgaand meningsverschil

De gemeente Aalsmeer geeft twee miljoen euro uit aan sport en 1,3 miljoen aan kunst en cultuur. Wat daar dan precies onder valt werd gisterenavond niet duidelijk. Wel dat er een diepgaand meningsverschil bestaat over de vraag of er meer geld voor sport of meer geld voor kunst en cultuur moet worden vrijgemaakt. Volgens D66, GroenLinks en PvdA moeten de budgetten tenminste meegroeien met het aantal bewoners. VVD en HAC en CDA willen de beschikbare gelden eerlijk verdelen en eventueel ruimte bieden aan marktwerking. AA-lijstrekker Kuin liet weten dat hij blij is dat er een pot subsidie is voor initiatieven in de kunst en cultuur en dat een gemeente als Aalsmeer zich niet hoeft te schamen voor het beschikbare sportbudget.
Weinig eigen groen
Zo werd er gesproken over of mensen in de bijstand verplicht moeten of mogen worden om een tegenprestatie aan de samenleving te leveren. PvdA en AA bleken sterk tegen het woord ‘moeten’ waarbij HAC dat juist weer wel onderschreef. Nog een onderwerp was de vraag of er openbaar groen mag worden opgeofferd voor parkeerplaatsen. Dit in de wetenschap dat Aalsmeer in vergelijking met andere gemeente al heel erg weinig eigen groen heeft. De VVD bij monde van lijstrekker Van Rijn, haakte daar onmiddellijk op in door te stellen dat het vorige college voorgenomen groenplannen niet heeft uitgevoerd.
Groen, groener, groenst
CDA-lijsttrekker Van Duijn schoot direct in de verdediging door te stellen dat er wel veel groen is gerealiseerd, waarop GroenLinkser Fransen weer reageerde met de woorden dat er geen prioriteit aan het plan is gegeven. D66’er Alink-Scheltema deed er nog een schepje bovenop door te stellen dat D66 de groenste partij is van Aalsmeer en dat groen parkeren ook bestaat. Daarop liet de PvdA bij monde van lijstrekker Buisma weten dat het vooral de buurt is die daar over na zou moeten denken. Over ‘groen’ Schiphol parkeren, alsof dat überhaupt mogelijk is, ging het verder niet, maar dat komt misschien door de naam GreenPark.
Neerbuigende proporties
Tot slot was er eindelijk wat ruimte voor het publiek om vragen te stellen. Jongeren maakten daar zoals geschetst goed gebruik van. De vraag achter de vraag niet horen leverde tot slot een precaire situatie op. De dame en heren politici vertelden ongevraagd precies wat ze op een bepaalde zondagmiddag hadden uitgevoerd in plaats van te reageren op de werkelijke vraag hoe er in Aalsmeer succesvol kunst- en cultuurbeleid gevoerd kan worden. En ja, dat vragenstellen een kunst is die niet iedereen gegeven is, werd zo pijnlijk duidelijk.
Niet alleen vragenstellen is dat, maar luisteren en horen wat er bedoeld wordt zijn dat ook. De vragensteller in kwestie droop teleurgesteld af. Het vraagt om meer empathie van politici en dat lijkt toch wel de rode draad van deze debatserie.